Laatst was ik in een restaurant, alwaar een sappige, heerlijk, smeuïge Dominicaanse serveerster werkt en ik wilde iets tegen haar zeggen. Je kent dat wel…iets leuks…van die stomme dingen die mannen kunnen doen…denkende dat ze daar iets mee bereiken…ach het zit ook in mijn genen denk ik dan maar….. in een poging mezelf goed te praten…
Maar er kwam alleen achterlijk stom gebroddel uit mijn mond. Ik was niet in staat om een normale Spaanse zin te formuleren. Ineens kwam er een golf irritatie in me op zetten en toen wist ik het. De tijd was daar! Deze jongen gaat Spaanse les nemen. Kost wat het kost. Nu deze laatste gedachte kwam ik weer snel op terug. Toen ik ging informeren over wat de prijzen waren. Allemaal toeristenprijzen. Zo’n duizend US Dollar per maand was niet raar. Daar had ik dus geen trek in. Toen ik een dag later met mijn Canadese buurman in de pool lag en we wat aan het bijpraten waren adviseerde hij aan de manager -van het appartementen complex waar we wonen- te vragen. Zij kende weer iemand die veel verschillende talen spreekt en daarin les geeft.
Ik vatte weer in vuur en vlam, want nieuwe mogelijkheden diende zich aan. Want deze jongen gaat geen duizend US Dollar betalen. Een les die ik hier in de Dominicaanse Republiek al heb geleerd is het nooit op te geven. Het kan altijd goedkoper en beter!
Dus na een kennismakingsgesprek met deze Duitse Dame heb ik vandaag mijn eerste les gekregen. Vanaf nu kan ik zeggen “Soy estudiante de Español!” Si SI! Het is maar dat u het weet! 
Over een paar maanden kan ik hoogstwaarschijnlijk tegen de eerder vermelde serveerster zeggen “Goh…wat ben jij een ongelofelijk lekker wijf!” Zonder te stotteren.
Dat is mijn levensdoel geworden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten