Ik ben nooit echt een ‘lief dagboek’ schrijver geweest! Dat zal ik denk ik ook nooit worden.Toch vind ik heb hebben van zo’n soort weblogje wel leuk, vooral omdat ik weet dat ik trouwe lezers schare heb. Ik ben de laatste tijd erg druk bezig geweest met het omzetten van de inhoud van jazzlinks.net naar de nieuwe website music impassioned database. Ik schat in dat ik op zo’n 80% zit nu. De laatste loodjes en dan ga ik me meer bezig houden met andere soorten muziek in de wereld. Het lijkt me kicken om op een gegeven moment een heel grote muziek database te hebben, waar door internet links verbanden worden gelegd tussen allerlei musici die met elkaar te maken hebben of hebben gehad. Een speurtocht door de muziek als het ware.
Hier in Cabarete kan ik nog steeds in de middag heerlijk aan het strand vertoeven. Er gaat voor mij een soort van rust vanuit. Het geluid van de zee, de warmte, de mooie kleur van de zee verstild mijn onrust. Deze zee werd behoorlijk opgestuwd de afgelopen tijd onder invloed van de diverse hurricanes die noordelijk langs Cabarete trokken richting de USA. Het bracht wel meer regen en hoge golven en af en toe echt heftige wind, maar echt last hebben we hier niet gehad. Het schijnt alweer heel wat jaren geleden dat hier in Cabarete de stormen aan land kwamen. Dit is meer in de regio van Santa Domingo en in Punta Cana het geval.
De laatste tijd begint het ook wel te kriebelen om meer van het eiland te gaan bekijken. Maar ik wacht nog op de juiste impuls zogezegd. Ik heb op een forum een oproepje geplaatst voor mensen die ook zin hebben om per bus het eiland te gaan rond toeren. Lekker primitief tussen de lokale bevolking. De meeste toeristen verblijven doorgaans in de All Inclusive Resorts en er is een soort van angst om onder de lokale bevolking te komen. Persoonlijk vind ik het allemaal wel mee vallen. Door het leven hier in Cabarete merk ik dat de mensen wel vriendelijk zijn. Het is gewoon een kwestie van benaderen. Het feit dat ze arm zijn en heel graag je geld willen is een menselijke reactie. Ik heb er ook aan moeten wennen. Wellicht nu ze mij hier dagelijks zien rondstruinen, snappen ze ook dat ik geen doorsnee toerist ben. Maar je hebt er ook nog steeds bij die me die ‘rotzooi’ winkels in proberen te sleuren. Ik laat het lekker van me af glijden. Indien je ze vriendelijk behandelt, zijn ze ook vriendelijk naar jou. De nieuwsberichten die je wel eens hoort, zoals laatst die gruwelijke moord en verkrachting van een Nederlandse man heeft ook zijn achtergrond. Naar ik heb vernomen, scheen het een restaurant eigenaar te zijn die een vreselijke mentaliteit had en lokaal personeel als slaven behandelde. Ook was het een niet erg graag gezien persoon in andere openbare gelegenheden. Nu praat ik niet goed dat die Haïtianen hem op een werkelijk beestachtige wijze van het leven hebben beroofd, maar overal in de wereld als je zwaar over de scheef gaat kan je op reacties wachten lijkt mij. Dat is niet typisch iets voor de Dominicaanse republiek. Leven en laten leven is het motto en respecteer mensen voor wie ze zijn.
Nou mensen...ik hoop dat het een beetje te harden is in het ‘ollandse’. Uiteraard zie ik regelmatig op internet nog de kranten in. Het wel en wee over de vorming van een rechts kabinet. Ineens bedenk ik me dat ik hier nog geen enkel hoofddoekje heb gezien....!
Het –laat ik hier maar verder niet op ingaan- weer. Ik leef met jullie mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten