Mijn Facebook 'vrienden' en derhalve de berichten die ik krijg voorgeschoteld zijn gericht voor het overgrote deel op de Dominicaanse Republiek. Ik krijg van deze 'vrienden' zeer regelmatig foto's voorgeschoteld van honden, puppies met name en daarbij vermeldt de 'schattigheid graad' van deze lieve, aandoenlijke veelal met trouwe honden blikken gevulde foto's.
Ja, op zulke momenten denk ik dan ook dat het allemaal schattig is en als ik dan weer een oproep lees over dat zo'n wollig poepie op zoek is naar een eigenaar en dat het te gek voor woorden is dat zo'n lief, klein, harig drolletje geen fijn huis heeft dan welt er ook iets in me op van 'waarom eigenlijk niet?'.
Honden hebben een functie hier in de Dominicaanse Republiek. Ze worden veelal gebruikt voor de protectie van huizen, tegen de inbrekers. Dit is schering en inslag hier en als ik de media mag geloven dan zijn het doorgaans de Haitianen die zich hieraan schuldig maken.
Doch die Haitianen zijn ook niet helemaal dom, misschien doorgaans ongeschoold, maar ze weten hiermee om te gaan. Ze gooien gewoon vergiftigd vlees over de hoge muren en de honden eten dit en sterven terwijl de inbraak dan gewoon doorgaat. De functie van de hond is per saldo dan niet zo belangrijk.
Maar dit even als bijkomende info.
De honden die niet op deze manier om het leven komen hebben doorgaans de neiging om gedurende de nacht te gaan blaffen. Met blaffen bedoel ik dan een orkaan aan geluid. Dit fluctueert per nacht, maar er is geen nacht zonder honden geblaf, althans niet op de plekken waar ik woon en heb gewoond.
Indien u een lichte slaper bent, zoals ik kan dit nare gevolgen hebben. Op het moment dat je ligt weg te dommelen, na weer zo'n heerlijk tropische dag in 'paradise' explodeert er een golf van adrenaline in me als er zo'n golf van hard honden geluid mijn slaapkamer binnen golft.
Op zo'n moment heb ik ook een droom, zoals de magische woorden eens door Dr Luther King werden uitgesproken.
Mijn droom bestaat dan uit dat ik mijn M16 pak en de straat op ga en overal waar honden beginnen te blaffen ik mijn M16 leeg totdat het bewuste beestje niet meer te horen is. Op deze manier ga ik door heel het kleine stadje waar ik woon en leeg mijn M16 huis na huis.
Nu moet u weten dat er doorgaans meerdere honden per huis zijn dus het is een hele onderneming om met de M16 en een karrenvracht aan munitie dit tot een goed einde te brengen. Maar manmoedig heb ik in mijn droom deze taak op me genomen, want iedereen klaagt erover, maar niemand doet iets.
Dit laatste is wel kenmerkend voor de Dominicaanse Republiek, als zit er ook wel een bepaalde Zen gedachte achter, te weten 'Doen, het niet doen'. Maar hier zal ik nu niet verder op in gaan, want mijn droom moet doorgaan.
Want dat is het, een droom. Ik zou dit namelijk nooit in het echt doen, want ik heb geen M16.
Zoals men vaak op de televisie zegt 'Doet dit niet thuis', is iets waar ik me graag bij aan sluit. Het is een droom, een gevoel van frustratie ook wel onmacht genoemd, maar een oplossing zou zijn om grootschalig deze beesten te gaan castreren.
Kort gelden las ik in het AD dat het aantal adopties van kinderen uit derde wereld landen is terug gelopen, maar wellicht kunnen we een honden adoptieplan op poten zetten en alles wat hier rondloopt naar Nederland verschepen. Ja dromen zijn mooi niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten